Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda, yemyeşil çayırların, papatyalarla bezenmiş tarlaların ortasında, küçük ama şirin bir çiftlik varmış. Bu çiftlikte, tüyleri pamuk gibi bembeyaz, alnında kına gibi kızıl bir lekesi olan minik bir kuzu yaşarmış. Adı da bu lekeden gelirmiş: Kınalı.
Kınalı çok meraklı bir kuzuymuş. Gözleri her şeyi görmek ister, kulakları her sesi dinler, küçük patileri ise durmadan yeni yerleri keşfetmek için hoplayıp zıplarmış. Ne var ki Kınalı bazen o kadar meraklanırmış ki, annesiyle babasının uyarılarını duymamazlıktan gelirmiş.
Bir gün annesi ona demiş:
“Kınalıcığım, ormanın derinliklerine asla tek başına gitme. Orada yollar karışıktır, kaybolursun. Ayrıca orman sakin değildir, bazı hayvanlar tehlikeli olabilir.”
Babası da başını sallayarak eklemiş:
“Bir yere gitmek istersen bize söyle. Biz sana eşlik ederiz. Her şeyi tek başına yapman gerekmez.”
Kınalı bu sözleri dinlemiş gibi yapmış ama içten içe, “Ben artık küçücük bir kuzu değilim, kendi yolumu bulurum,” demiş.
Ertesi gün, kelebeklerin peşine takıla takıla ormanın kenarına kadar gelmiş. “Şuracıkta birazcık dolaşsam ne olur ki?” demiş ve içine doğan uyarıyı dinlemeden ormana girmiş. Başta her şey harika görünmüş: Renkli kuşlar, fısıldayan ağaçlar, yerlerde parlayan taşlar… Derken gökyüzü kapanmış, kuş sesleri susmuş. Kınalı birden yalnız kaldığını fark etmiş. Hangi yönden geldiğini bile unutmuş. Kalbi hızlı hızlı atmaya başlamış.
O sırada bir çalılıktan hırlama sesi duyulmuş. Kocaman sarı gözler parlamış karanlıkta. Bir kurttu bu! Kınalı korkudan titremeye başlamış. Tam o sırada uzaktan tanıdık sesler duyulmuş:
“Kınalııı!”
“Yavrum, neredesin?”
Annesi ve babası sesleri duyar duymaz peşine düşmüşler, izini sürüp onu tam zamanında bulmuşlar. Kurt ise iki büyük koyunun gelişiyle uzaklaşmış. Kınalı gözyaşları içinde annesine sarılmış:
“Sizi dinlemedim, çok korktum… Bir daha asla sözünüzü çiğnemeyeceğim.”
Annesi gözyaşlarını silmiş:
“Her zaman seni korumak isteriz, çünkü seni çok seviyoruz. Sözlerimiz boşuna değil, kalbimizden gelir.”
O günden sonra Kınalı hem merakını hem kalbini dinlemeyi öğrenmiş. Ne zaman yeni bir şey görmek istese, önce anne babasına danışır olmuş. Onlarla birlikte daha güvenli, daha güzel maceralara atılmış.
Merak güzeldir, öğrenmek büyümektir. Ama büyüklerin sözü, tecrübeyle örülmüş bir pusuladır. Kimin kalbinde sevgi varsa, onun sözünde rehberlik vardır.
Bu masalı da okuyun: Ahırda Uyuyan Köpek