Ezop Masalları

Eşek ve horoz bir çiftlikte huzur içinde yaşarken, bir gün aç bir aslan eşeği avlamak ister. Tam saldıracakken horoz yüksek sesle öter ve aslan, horozun sesinden korkarak kaçar. Bunu gören eşek, kendini güçlü sanarak aslanın peşine düşer. Ancak aslan, durup bir pençeyle eşeği yere serer. Masal, başkalarının gücüne güvenerek düşünmeden hareket edenlerin başına kötü şeyler gelebileceğini anlatır.

Aslan, sahilde dolaşırken bir yunus balığıyla tanışır ve ikisi, karada ve denizde güçlü oldukları için bir ittifak kurmaya karar verir. Ancak bir gün aslan, güçlü bir boğayla mücadeleye girer ve yunustan yardım ister. Yunus, karada hareket edemediği için yardım edemez. Aslan bunu başta ihanet olarak görse de, yunusun doğası gereği sadece denizde güçlü olduğunu anlayarak ders çıkarır: Herkes kendi ortamında başarılıdır ve sınırlarına saygı gösterilmelidir.

Bir gemici, uzun bir yolculukta yanına bir maymun alır. Gemi şiddetli bir fırtına sonucu batar ve maymun kendini denize atar. Onu insan zanneden bir yunus, maymunu sırtına alarak sahile götürmeye çalışır. Yunus, sohbet sırasında maymuna Atina ve Pire hakkında sorular sorar. Maymun, Pire’yi bir kişi sanarak yalan söyler ve “Pire benim en iyi arkadaşımdır” der. Yalanını anlayan yunus, sinirlenerek denizin derinliklerine dalar ve maymunu kaderiyle baş başa bırakır. Maymun, yalan söylemenin felaketlere yol açabileceğini acı bir şekilde öğrenir.

Bir engerek yılanı ve bir su yılanı, aynı pınarda su içtikleri için tartışmaya başlar. Su yılanı, engereğin oradan gitmesini ister, ancak engerek bunu reddeder. İkisi bir dövüş yapmaya karar verir ve kazananın pınarı sahiplenmesine karar verirler. Dövüş günü geldiğinde, kurbağalar engereğe yardım edeceklerini söyler ancak sadece bağırarak destek olurlar. Engerek, zorlu bir mücadele sonucunda su yılanını yener. Dövüş sonunda kurbağaların sadece bağırarak yardım ettiğini gören engerek, bu duruma sitem eder. Kurbağalar, güçlerinin yalnızca seslerinde olduğunu söyleyerek kendilerini savunur. Masal, dostluğun bazen gerçek destek gerektirdiği mesajını verir.

Bir kartal tuzağa yakalanmış ve kurtulmaya çalışırken, bir çiftçi onu fark edip tuzaktan kurtarır. Çiftçinin iyiliğini unutmayan kartal, çevrede dolaşıp onu gözetler. Bir gün, çiftçi çürük bir duvarın dibinde otururken, kartal başındaki şapkayı alıp onu oradan uzaklaştırır. Çiftçi şapkasını alıp geri döndüğünde duvarın çöktüğünü görür ve kartalın hayatını kurtardığını anlar. Bu olay, iyilik yapmanın karşılıksız kalmayacağını gösterir.

Yaşlı bir meşe ağacında kartal, dağ kedisi ve yaban domuzu huzur içinde yaşarken, dağ kedisi aralarına fitne soktu. Kartala, domuzun ağacı devirmek istediğini, domuza ise kartalın yavrularını yiyeceğini söyledi. Bu yalanlar yüzünden kartal ve domuz yuvalarından ayrılamaz hale geldi, açlıkla boğuştular. Ancak dağ kedisi avlanırken bir avcı tarafından vurulunca yavruları sahipsiz kaldı. Kartal ve domuz, yavrulara bakarak birbirlerine yeniden güvendiler ve dostça yaşamaya devam ettiler. Bu masal, iftiranın zararlarını ve dostluğun önemini vurgular.

Bir avcı, bir kartalı yakalayıp kanatlarını keserek kümese koyar. Kartal, onurunu kaybettiği için yemeden içmeden kesilir. Kümesin yanından geçen iyi kalpli bir adam, kartalı satın alır ve tedavi ederek eski hâline dönmesini sağlar. Kartal özgürlüğüne kavuştuktan sonra minnettarlığını göstermek için adama bir tavşan getirir. Ancak bir tilki, kartala bu iyiliği zaten hak eden birine değil, kendisine kötülük yapan avcıya ders vermesi gerektiğini söyler. Kartal, iyiliği unutmamanın ve özgürlüğün değerini anlar.

Bir tavşan, dedesinden miras kalan yuvasında yaşarken, kurnaz bir gelincik onun yokluğunda yuvaya yerleşir. Tavşan geri döndüğünde yuvasını geri ister, ancak gelincik buna karşı çıkar. İkisi anlaşamayınca çözüm bulmak için ormandaki bilge kediye giderler. Kedi onları dinlemek bahanesiyle yanına çağırır ama kurnazca hareket ederek her ikisini de yer. Böylece tartışma sona erer, ancak tavşan ve gelincik hırs ve kurnazlıklarının bedelini öder.

Bir zamanlar, güzel kaval çalan bir balıkçı, müziğiyle balıkları etkileyip etkileyemeyeceğini merak etmiş. Deniz kıyısında kavalını çalmaya başlamış, ama ne kadar çalarsa çalsın balıklar sudan çıkmamış. Sonunda pes edip serpme ağını kullanmış ve bolca balık yakalamış. Ancak, balıklar kıyıya serilince çırpınıp zıplamaya başlamış. Balıkçı, "Müzikte kımıldamayan siz, şimdi hareket ediyorsunuz!" diye kızmış. Ama sonra gülümseyerek, "Her şeyin bir yolu varmış," diyerek balıklarla evine dönmüş.

Bir keçi, aynı ahırda yaşadığı eşeği kıskanır ve ona zarar vermek için bir plan yapar. Eşeğe, çok çalışmaktan kurtulmak için bir hendekten aşağı yuvarlanmasını önerir. Eşek bu hileye kanar ve yaralanır. Sahibi, eşeği iyileştirmek için bir veteriner çağırır. Veteriner, eşeğin tedavi edilmesi için keçinin ciğerine ihtiyaç olduğunu söyler. Böylece keçinin kurnazlığı, kendi sonunu getirir.

Ormancının güzel kızı, ormanda dolaşırken bir aslanla karşılaşır. Aslan, kızın güzelliği karşısında ona âşık olur ve onunla evlenmek ister. Ancak ormancı, kızını korumak için kurnaz bir plan yapar: Aslana dişlerini çektirmesi ve tırnaklarını kestirmesi gerektiğini söyler. Aşkı uğruna bunları yapan aslan, güçsüz hâle gelir. Ormancı, dişsiz ve pençesiz kalan aslanı kolayca evinden uzaklaştırır, aslan ise çaresizce ormana döner. Masal, aşk ve güç konularında bir ders verir.

Bir çiftçi, tarlasındaki meyvesiz ağacı kesmeye karar verir. Ancak ağacı keserken kuşlar ona yalvarır ve ağacın onlara yuva olduğunu söyler. Çiftçi, kuşların sözlerine aldırmaz ve baltasını bir kez daha indirir. Bu sırada ağacın kovuğunda bal petekleri keşfeder ve tatmaya başlar. Balın tatlılığına hayran kalır ve ağacın aslında çok değerli olduğunu fark eder. Çiftçi, ağaca zarar verdiği için pişman olur, kuşlardan ve böceklerden özür diler ve ağaca daha dikkatle bakmaya karar verir.