Bir zamanlar, bir kartal tuzağa düşmüş ve oradan kurtulmaya çalışıyordu. Kanatlarını çırpıyor, kaçmaya çalışıyor ama ne yaptıysa başarılı olamıyordu. Güçlü ve asil bir kuş olmasına rağmen, tuzak onu iyice çaresiz bırakmıştı. O sırada, oradan geçmekte olan bir çiftçi kartalın çırpınışlarını fark etti. Önce ne yapacağını bilemedi, ama kuşun hali içini burktu. Çiftçi, biraz çaba göstererek tuzağı açmayı başardı ve kartalı özgürlüğüne kavuşturdu.
Kartalı kurtardığında, kuşun güzelliği karşısında büyülenmişti. Kartalın parlak tüyleri, keskin bakışları ve mağrur duruşu çiftçiyi derinden etkiledi. Onu uzun uzun süzdükten sonra, “Sen bu dünyaya esir olmak için değil, özgür göklerde süzülmek için yaratılmışsın,” dedi. Ardından, kartalı elleriyle havaya bıraktı. Kartal, geniş kanatlarını açarak gökyüzüne doğru yükseldi ve bir süre çiftçinin üzerinde daireler çizerek uçtu. Adeta minnetini ifade ediyordu.
Bu olaydan sonra, kartal çiftçiyi ve yaşadığı çevreyi hiç unutmadı. Sürekli o bölgeye gelerek hem avlanıyor hem de çiftçiyi uzaktan izliyordu. Çiftçi, kartalı sık sık gördükçe onu kurtardığı için sevinç duyuyordu. Kartal ise içgüdüsel bir vefa hissiyle çiftçinin çevresinde dolaşmaya devam ediyordu.
Bir gün, çiftçi tarlasındaki işleri bitirdikten sonra eski bir duvarın dibine oturup dinlenmeye karar verdi. Gözleri tarlasının verimli mahsullerine takılmış, huzur dolu bir an yaşıyordu. Ancak kartal, yukarıdan durumu dikkatlice izliyordu. Kartal, duvarın son derece çürük olduğunu fark etmişti. Eğer duvar çökerse, çiftçi büyük bir tehlike altında kalacaktı. Kartal hemen harekete geçti. Çiftçinin yanına doğru hızla dalışa geçti ve başındaki şapkayı bir çırpıda kapıverdi.
Çiftçi, şaşkınlıkla ayağa fırladı. Kartalın neden böyle davrandığını anlayamasa da, şapkasını kurtarmak için onun peşine düştü. Kartal, çiftçiyi biraz uzaklaştırdıktan sonra şapkayı yere bıraktı. Çiftçi şapkasını almak için eğildiğinde bir gürültü duydu. Kafasını kaldırıp geldiği yöne baktığında, az önce oturduğu duvarın çökmüş olduğunu gördü. Kendi kendine, “Az kalsın duvarın altında kalacaktım,” diye mırıldandı. Hemen ardından, “Kartal bunu fark etmiş olmalı! Beni kurtarmak için şapkayı kaptı,” diye düşündü ve minnettarlıkla gökyüzüne baktı. Kartal, uzaklarda bir noktada süzülüyordu.
O günden sonra çiftçi, yaptığı iyiliğin ona nasıl hayati bir şekilde döndüğünü hiç unutmadı. Her fırsatta, “İyilik karşılıksız kalmaz.” derdi. Kartal ise çiftçinin hayatında bir kahraman olarak yerini almıştı, göklerde özgürce uçarken bile çiftçiye olan borcunu bir şekilde ödemişti.
