Bir varmış bir yokmuş, Yemyeşil bir ormanın içinde çalışkan mı çalışkan küçük bir tavşan yaşarmış. Adı da Çıtçıt’mış. Çıtçıt, ormandaki bütün hayvanlar arasında çok sevilen ve saygı gören bir tavşanmış çünkü her işini zamanında yaparmış.
Bir gün Çıtçıt, en yakın arkadaşı olan Tospik adlı kaplumbağanın yanına gitmiş ve ona şöyle demiş: “Tospik, gel hep birlikte ormanda bir kış hazırlığı yapalım. Kış gelmeden yiyeceklerimizi toplayıp depolayalım ki kar yağdığında sıkıntı yaşamayalım.”
Tospik bu fikri pek beğenmemiş, çünkü öyle çalışkan biri değilmiş. Sabah uyandığında biraz etrafta dolaşır, ardından uyuklar, arada oyun oynarmış. Her gün bir işi yarına ertelermiş. Fakat Çıtçıt ise güneşin ilk ışıklarıyla birlikte erkenden uyanır, yiyecek toplar ve onları güvenli bir yere saklarmış.
Bir gün Çıtçıt, Tospik’in yanına gidip ona tatlı bir dille hatırlatmış: “Tospik, kış yaklaşıyor. Eğer yiyecek toplamazsan kar yağdığında aç kalabilirsin.”
Ama Tospik sadece gülmüş ve “Merak etme Çıtçıt, kış daha çok uzakta!” diyerek uykusuna geri dönmüş.
Günler geçmiş, hava soğumaya başlamış. Bir sabah tüm orman beyaz bir örtüyle kaplanmış. Kış, Tospik’in düşündüğünden çok daha erken gelmiş! Tospik uyandığında karnı zil çalıyormuş ama ortalıkta yiyecek bulmak imkansızmış. Ağaçların dalları karla kaplanmış, meyveler toprak altında donmuş. Tospik, korkuyla Çıtçıt’ın yanına gitmiş.
“Çıtçıt, bana yiyecek verebilir misin?” diye sormuş üzgün bir sesle. Çıtçıt ona tatlı bir gülümsemeyle bakmış ve demiş ki:
“Tabii ki Tospik, sana yardım etmekten mutlu olurum. Ama unutma ki eğer sen de zamanında çalışsaydın, şimdi hiç endişelenmene gerek kalmazdı. İşleri ertelersen, sonunda zor durumda kalırsın.”
O günden sonra Tospik, işlerini zamanında yapmanın önemini çok iyi anlamış. Artık her sabah erkenden kalkar, işlerini ertelemeden yaparmış. Ormandaki diğer hayvanlar da onun bu değişimini görünce örnek almış ve her işlerini zamanında yapmaya başlamışlar.
Böylece ormanın her köşesinde düzen, huzur ve mutluluk hâkim olmuş. Çıtçıt ve Tospik, iyi birer dost olarak hep birlikte çalışıp kışı neşeyle geçirmişler.
Ve gökyüzünde yıldızlar yanıp sönerken, Çıtçıt her seferinde kendi kendine gülümsermiş: “Her iş zamanında yapılınca, hayat her zaman daha güzel olur!”
Gökten üç elma düşmüş, biri Çıtçıt’a, biri Tospik’e, biri de zamanında iş yapmayı öğrenen tüm çocuklara…
Masal burada bitmiş ama alınacak ders hep bizimle kalmış: “Her işin bir zamanı vardır; ertelemek, sadece işleri zorlaştırır.”
