Bir zamanlar yemyeşil bir ormanda, küçük bir su birikintisinin kıyısında, minik bir kurbağa babasıyla birlikte oturuyordu. Güneş ışıkları yaprakların arasından süzülerek suyun yüzeyinde dans ediyor, çevreyi huzurlu bir sessizlik kaplıyordu. Tam bu esnada, küçük kurbağa heyecanla yerinde zıplamaya başladı.
“Oh, babacığım!” diye haykırdı minik kurbağa, gözleri kocaman açılmıştı. “Bugün ormanda korkunç bir canavar gördüm! Anlatamam, öyle büyük, öyle ürkütücüydü ki!”
Babası merakla ona baktı. “Ne tür bir canavarmış bu, evladım?” diye sordu. Küçük kurbağa nefes nefese anlatmaya koyuldu:
“Boynuzları vardı, baba, kocaman boynuzları! Sanki bir dağ kadar büyüktü. Kuyruğu yere sürünüyordu ve ayaklarındaki tırnakları korkutucuydu, ikiye ayrılmış gibi görünüyordu!”
Baba kurbağa bir kahkaha attı. “Ah yavrum,” dedi gülerek, “o canavar dediğin şey sadece Çiftçi White’in öküzü. Öyle abartılacak kadar büyük değil. Eminim, benden biraz daha iricedir, hepsi bu. Hatta, istersen sana göstereyim, ben de onun kadar büyük olabilirim.”
Bunu der demez baba kurbağa derin bir nefes aldı ve gövdesini olabildiğince şişirdi. Karnı gerilip yuvarlak bir top gibi oldu. “Bak şimdi,” dedi, “bu kadar büyük müydü o öküz?”
Küçük kurbağa başını iki yana salladı. “Hayır, baba. O bundan çok daha büyüktü!”
Baba kurbağa kararlıydı. Bir kez daha derin bir nefes aldı ve kendini daha da şişirdi. Kolları bacakları iyice gerildi, neredeyse patlayacak gibiydi. “Şimdi bak bakalım,” dedi, “bu kadar büyük müydü?”
Küçük kurbağa haykırdı: “Hayır, baba, ondan da büyüktü! Çok çok daha büyüktü!”
Baba kurbağa biraz alındı ama pes etmeye niyeti yoktu. “Pekala,” dedi, “o zaman biraz daha deneyeyim.” Tüm gücünü toplayarak derin bir nefes aldı. Gövdesi bir balon gibi büyüdü, derisi gerildi ve gerginleşti. Son bir gayretle, “Artık kesinlikle öküz kadar büyüdüm!” diye bağırdı. Ancak, bunu söylemesiyle birlikte büyük bir patlama sesi duyuldu.
Baba kurbağa, gururu yüzünden kendini o kadar şişirmişti ki, sonunda patlamıştı. Küçük kurbağa korkuyla geri çekildi, ancak kısa süre sonra olanları anlamaya başladı. Babasının hatası ona büyük bir ders olmuştu.
Ve böylece, bu küçük olay ormandaki tüm canlılara bir öğüt olarak yayıldı: Kendini olduğundan büyük göstermeye çalışmak, sonunda felakete yol açabilir.
