Bir zamanlar, insanların büyüyüp öğrenmesi için yapılmış, rengârenk bir bahçe vardı. Bu bahçeye herkes “Çocuk Bahçesi” derdi. Bahçe, sıradan bir yer gibi görünse de içine giren herkes kendini masalsı bir dünyanın içinde bulurdu. Çiçeklerin fısıldadığı, ağaçların hikâye anlattığı, rüzgârın bir dost gibi kulağınıza sır verdiği bu bahçe, her çocuğa bir şey öğretirdi. Ama bahçenin bir sırrı vardı: Gerçek büyüsü, onu keşfetmek isteyenlerin cesaretinde saklıydı.
Bahçenin kapısı, renkli mozaik taşlarla süslenmiş bir kemerden oluşuyordu. Kemerin üstünde altın harflerle şu yazılıydı:
“Büyümek istiyorsan önce keşfetmelisin.”
Bir gün, minik ve meraklı bir kız çocuğu olan Mavi, bu bahçeyi ziyaret etti. Mavi, doğayı ve kitapları çok seven, sorularıyla çevresindekileri sürekli şaşırtan bir çocuktu. Bahçenin kapısında durdu ve heyecanla içeri adım attı.
Fısıldayan Çiçekler
Mavi, bahçeye girer girmez etrafını kocaman, parlak renkli çiçekler sardı. Bu çiçekler, hafif bir meltemde rüzgârla dans ediyor ve aynı zamanda mırıldanıyormuş gibi sesler çıkarıyordu. Mavi, şaşkınlıkla yaklaştı ve eğilerek bir çiçeği dinledi.
“Hey, küçük kâşif,” dedi çiçek, yumuşak bir sesle. “Eğer büyümek istiyorsan, önce sabretmeyi öğrenmelisin. Biz tohumken sabretmeseydik, bu kadar güzel açamazdık.”
Mavi, çiçeğin söylediklerini düşündü. “Sabır,” diye mırıldandı. “Sanırım bu bir ders.”
Şarkı Söyleyen Ağaç
Biraz ileride devasa bir meşe ağacı gördü. Ağacın dallarında renkli kuşlar, sanki bir orkestra gibi cıvıldıyordu. Ağacın gövdesinde parlak bir ışık belirdi ve nazik bir ses duyuldu:
“Bir tohumdum bir zamanlar, toprağın karanlığında gizliydim. Ama ışığı bulmak için yukarıya doğru büyüdüm. Büyümek için cesaret ve azim gerek, küçük dostum. Unutma, her zorluk seni daha güçlü yapar.”
Mavi, ağacın hikâyesinden etkilenmişti. “Azim ve cesaret,” dedi kendi kendine. “Ne kadar önemli şeyler bunlar!”
Gizemli Göl
Bahçenin derinliklerinde, kristal gibi parlayan bir göl buldu. Göl, neredeyse bir aynaya benziyordu; Mavi, yüzüne baktığında sadece kendini değil, hayallerini de görüyordu. Gölün üzerinde süzülen kelebeklerden biri Mavi’ye yaklaştı ve kanatlarını zarifçe salladı.
“Bu göl sana şunu öğretir,” dedi kelebek, “kendine inanmayı. Bazen yapabileceklerini görmezden gelirsin, ama bu göl sana hatırlatır: Gücün, içinde saklıdır.”
Mavi, gölün başında bir süre oturdu. Kendi yansımasını izlerken derin bir nefes aldı. “Kendime inanmak,” diye fısıldadı.
Eve Dönüş
Mavi, Çocuk Bahçesi’nde öğrendiği dersleri kalbine işleyerek evine döndü. Bahçeden çıkarken bir kez daha o altın yazıya baktı: “Büyümek istiyorsan önce keşfetmelisin.”
O günden sonra Mavi, sabırlı olmayı, cesaretle hayallerinin peşinden gitmeyi ve her şeyden önemlisi, kendine inanmayı öğrendi. Çocuk Bahçesi’nin büyüsü, artık onun yüreğindeydi ve Mavi bunu hayatı boyunca taşıyacaktı.
