Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, yemyeşil bir ormanın ortasında, tüm hayvanların huzur içinde yaşadığı küçük bir köy varmış. Bu köyde herkes görevini büyük bir özenle yapar, birbirine yardım eder, doğaya saygı gösterirmiş.
Bir gün ormanın uzak köşelerinden gelen minik bir fare, köyün ortasında bir kalabalık görmüş. Merakla yaklaşıp sormuş: “Neler oluyor burada?”
Tilki, cevap vermiş: “Bugün köyümüzde büyük bir etkinlik var, herkes kendi yeteneklerini gösteriyor! Sen de katılmak ister misin?”
Fare, “Ben çok küçük bir hayvanım, ne yapabilirim ki?” demiş çekingen bir şekilde. Diğer hayvanlar gülümseyerek ona cesaret vermiş: “Büyüklük ya da küçüklük önemli değil; herkesin bir yeteneği vardır!”
Fare, biraz düşünmüş ve sonra küçük ama keskin dişlerini kullanarak dallardan çok güzel bir yuva inşa etmiş. Diğer hayvanlar onun çalışkanlığına hayran kalmış ve büyük alkışlarla onu tebrik etmişler.
Tilki, farenin yaptığı bu işe hayranlıkla bakarken demiş ki, “Bak işte, boyutun değil, kalbindeki istek önemli. Herkes kendi yeteneğiyle bir topluma katkıda bulunabilir. Bu dünyada küçücük bile olsan, kalbinle büyük işler başarabilirsin.”
O günden sonra Fare, köyde daha cesur ve mutlu bir şekilde yaşamış ve kendi yeteneklerini keşfetmenin önemini diğerlerine de anlatmış.
Ve gökten üç elma düşmüş; biri bunu anlatanlara, biri dinleyenlere, biri de kalbindeki yeteneği keşfetmek isteyenlere…
Masal burada biter, her gönülde biraz daha büyür.
