Bir zamanlar, Gökköy adında küçük, sevimli bir kasabada Doruk adında meraklı, cesur ve iyi kalpli bir çocuk yaşarmış. Doruk’un en büyük hayali bir gün polis olup insanlara yardım etmek, haksızlıkla savaşmak ve herkesin kendini güvende hissetmesini sağlamakmış.
Her sabah uyanır uyanmaz aynanın karşısına geçer, elindeki oyuncak telsiziyle, “Merkez, ben Komiser Doruk. Her şey yolunda!” diye bağırırmış. Annesi ve babası onun bu kararlılığına hem gülümser hem de gururla bakarlarmış.
Bir gün kasabada garip bir şey olmuş. Parkta oynayan çocukların dondurmaları sürekli kayboluyormuş! Herkes şaşkınmış çünkü kasaba çok güvenli bir yerdi. Doruk bu olayı duyar duymaz hemen harekete geçmiş. Eline defterini ve kalemini alıp, bir dedektif gibi iz sürmeye başlamış.
Önce parkta çocuklarla konuşmuş:
— “Ne zaman kayboldu dondurmalarınız? Etrafta kimseyi gördünüz mü?”
Sonra çöp kutularını, bankların altını ve hatta ağaçların arkasını bile kontrol etmiş. En sonunda çimenlerde küçük patiler fark etmiş.
— “Bu bir hayvan olabilir!” demiş heyecanla.
Patileri takip edince küçük, sevimli bir köpeğin gizli gizli dondurmaları çaldığını görmüş. Meğerse köpek terk edilmiş, aç kalmış ve çareyi çocukların dondurmalarını almakta bulmuş.
Doruk hemen yetişkinlere haber vermiş. Belediye çalışanları köpeği alıp ona sıcak bir yuva sağlamış. Çocuklar yeniden dondurmalarını rahatça yemeye başlamış.
Kasabanın muhtarı Doruk’u yanına çağırmış:
— “Doruk, sen gerçek bir polis gibi çalıştın. Cesaretin, merakın ve adalet duygun sayesinde bir sorunu çözdün. Seninle gurur duyuyoruz.”
Doruk gülümsemiş.
— “Ben sadece doğru olanı yaptım. Polis olmak, güçlü olmak değil; doğru olanı yapmak demektir.”
O günden sonra herkes Doruk’a “Küçük Polis” demeye başlamış. Doruk ise her gün daha çok kitap okuyarak, dinleyerek ve yardım ederek büyük bir polis olmaya bir adım daha yaklaşmış.
Ve masal burada bitmemiş… Çünkü Doruk’un adalet yolculuğu yeni başlıyormuş.
Daha fazla uyku masalı okuyun: Uyku Masalları