Bir zamanlar, yemyeşil ormanların içinde, gökyüzüne yakın dallarda küçük bir serçe yaşardı. Bu serçenin adı Zıpzıp’tı. Zıpzıp, her sabah güneşi karşılar, arkadaşlarıyla oyunlar oynar, akşamları ise tatlı düşlerle uykuya dalardı. Ama bir gün, huysuz ve yaramaz bir rüzgar ormanın üstünden esmeye başladı.
Rüzgar, ağaçların yapraklarını hışırdatıyor, çiçeklerin taç yapraklarını savuruyor, kuşların yuvalarını darmaduman ediyordu. Zıpzıp da bu sert rüzgardan nasibini aldı. Yuvası bir anda dağılınca korkuyla çırpınarak uçtu. “Yuva yapacak başka bir yer bulmam lazım!” diye düşündü.
Uçarken aşağıdaki tavşan, tilki ve kaplumbağaya rastladı. “Ne yapıyorsunuz böyle, rüzgardan hiç korkmuyor musunuz?” diye sordu Zıpzıp.
Tavşan kulaklarını sallayıp, “Toprağa sığınıyorum, deliğim beni korur,” dedi. Tilki kuyruğunu kıvırdı: “Ben de taş kovuklarında saklanırım,” diye ekledi. Kaplumbağa ise yavaşça kafasını kabuğundan çıkarıp gülümsedi: “Benim evim her zaman sırtımda.”
Zıpzıp bu cevapları duyunca biraz üzüldü. Onun ne toprağı vardı ne de sırtında taşıyacağı bir yuva… Ama tam o sırada ormanın en yaşlı ağacı, heybetli bir çınar, dallarını hışırdatarak konuştu:
“Rüzgardan korkma, küçük kuş. Doğada her zorluk, içinde bir ders saklar. Yeter ki aklını kullan!”
Bu sözler Zıpzıp’ın aklında yankılandı. Düşündü, düşündü ve sonunda bir fikir buldu. Rüzgarın dindiği bir anı bekleyip kuru dallar, yapraklar ve incecik sarmaşıklar topladı. Yuvasını bu kez kalın ve sağlam dalların arasına yaptı, böylece en sert rüzgar bile yuvasını yıkamazdı.
Ertesi sabah yaramaz rüzgar tekrar esti ama Zıpzıp’ın yuvası bu kez dimdik ayakta kaldı. Rüzgar uğuldayarak etrafta dönerken, Zıpzıp keyifle cıvıldadı:
“Artık seni alt ettim, rüzgar!”
Rüzgar, biraz bozulmuştu ama sonunda hışırdayarak uzaklaştı. O günden sonra Zıpzıp her yeni kuşa bu dersle dolu masalı anlattı:
“Zorluklar bazen canımızı sıkar ama unutmayın, her zorlukla birlikte aklımızı kullanmak için bir fırsat gelir.”
Ve işte o günden beri, kimse Zıpzıp’ın yuvasını yıkmayı başaramadı.
Masalın dersi: Zorluklarla karşılaşınca paniğe kapılmak yerine, sakin olup çözüm ararsak her şeyin üstesinden gelebiliriz.
