Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda, yemyeşil ormanların arasında bir dostluk ağacı varmış. Bu ağaç, büyüdüğü yerin havasından ve suyundan değil, dostluktan beslendiği için her mevsim yemyeşil, çiçekleri de hep rengârenk olurmuş. İnsanlar ve hayvanlar, bu ağacın altında buluşur, dertlerini paylaşır ve dostluklarının değerini hatırlarmış.
Bir gün, bu ormanda yaşayan küçük bir sincap olan Pati, bir şeye çok üzülmüş. En yakın arkadaşı kuş Cikcik ile kavga etmişler. Pati, Cikcik’in kendisini dinlemediğini düşünüyormuş, Cikcik ise Pati’nin her şeyi çok ciddiye aldığını. Küsmüşler ve artık birbirlerine hiç bakmaz olmuşlar. Ormanın diğer sakinleri onların arasını yapmaya çalışsa da nafile, ikisi de çok inatçıymış.
Bu duruma üzülen dostluk ağacı, bir karar vermiş. Eğer Pati ve Cikcik yeniden dost olmayı öğrenmezse, yapraklarını yavaş yavaş dökmeye başlayacakmış. Dostluk ağacının yapraklarının solduğunu gören ormanın hayvanları, çok şaşırmışlar. “Dostluk ağacı bile solmaya başladıysa, demek ki ormanda bir şeyler yolunda gitmiyor,” demişler. Pati ve Cikcik de bu durumu fark etmişler, ama nedenini anlamamışlar.
Bir sabah, dostluk ağacı onları yanına çağırmış. Pati sincap ve Cikcik kuş ağacın yanına geldiğinde, ağacın yapraklarının sarardığını, çiçeklerinin solduğunu görmüşler. Dostluk ağacı derin bir nefes almış ve onlara bakarak şöyle demiş:
“Sevgili çocuklar, ben bu ormanda dostluktan besleniyorum. Eğer dostluk zayıflarsa, ben de güçsüz kalırım. Siz iki dostunuz, birbirinizden vazgeçerseniz, ben de hayata tutunamam.”
Pati ve Cikcik birbirlerine bakmışlar. O an anlamışlar ki dostlukları, yalnızca onların değil, tüm ormanın dengesini etkiliyormuş. Pati, Cikcik’e dönerek üzgün olduğunu söylemiş, onu dinlemediği için özür dilemiş. Cikcik ise Pati’ye sarılarak onun ne kadar değerli bir dost olduğunu hatırlamış.
O günden sonra Pati ve Cikcik, her zaman birbirlerini dinlemeyi, anlamayı ve empati kurmayı öğrenmişler. Dostluk ağacı da yeniden yeşermiş, çiçekleri eski canlı renklerine kavuşmuş. Orman yeniden huzur dolmuş ve tüm hayvanlar, dostluğun ne kadar değerli olduğunu bir kez daha anlamışlar.
Ve işte böylece, Pati ve Cikcik, dostluğun değerini bilen iki dost olarak yaşamlarına devam etmişler. Onların hikayesi, ormanda kulaktan kulağa yayılmış ve dostluk ağacının gölgesinde dinlenen her canlıya ilham kaynağı olmuş.
Gökten üç elma düşmüş; biri Pati’ye, biri Cikcik’e, biri de dostlukla değer bulan tüm dostlara…
