Bir zamanlar, bulutların üstünde yaşayan sevimli bir gökkuşağı varmış. Adı Renkşen‘miş. Renkşen’in yedi rengi varmış: kırmızı, turuncu, sarı, yeşil, mavi, lacivert ve mor. Her yağmurdan sonra gökyüzüne çıkar, çocuklara gülümsermiş.
Ama bir gün, Renkşen uyandığında bir gariplik hissetmiş. Aynaya bakmış ama… renkleri yok olmuş! Hepsi bembeyaz olmuş!
Çok korkmuş:
“Renklerim nerede?!” diye bağırmış.
Hemen en yakın arkadaşı olan Minik Bulut‘a gitmiş.
Minik Bulut, “Belki renklerin bir yere saklanmıştır. Onları birlikte bulalım!” demiş.
İlk olarak Kırmızı‘yı bulmuşlar. Kırmızı, bir elmada saklanıyormuş.
“Ben geri dönerim ama önce bana bir iyilik yapın,” demiş.
“Nedir o?” diye sormuş Renkşen.
“Birine yardım et,” demiş Kırmızı.
Tam o sırada, yerde bir karınca ters dönmüş çırpınıyormuş. Renkşen, rüzgârla karıncayı çevirip yoluna devam etmesini sağlamış. Kırmızı mutlu olmuş ve Renkşen’e geri dönmüş.
Aynı şekilde, Turuncu, Sarı, Yeşil, Mavi, Lacivert ve Mor da farklı yerlerdeymiş. Hepsi geri dönmeden önce Renkşen’in bir iyilik yapmasını istemiş.
Turuncu, bir portakalın içinde yuvarlanıyormuş. Renkşen onu bulunca Turuncu şöyle demiş:
“Geri dönebilirim ama önce bana bir söz ver.”
“Ne sözü?” diye sormuş Renkşen.
“Birine neşe ver.”
O sırada bir çocuğun balonu ağaca takılmış. Renkşen, hafif bir rüzgârla balonu ağaçtan kurtarıp çocuğun eline ulaştırmış. Çocuk sevinçle gülümseyince, Turuncu da neşeyle Renkşen’e geri dönmüş.
Sarı, bir ayçiçeğinin taç yapraklarında saklanıyormuş. Renkşen onu bulunca Sarı demiş ki:
“Geri dönerim, ama önce birine umut ver.”
Tam o anda, gökyüzünde kaybolmuş bir kelebek korkuyla uçuyormuş. Renkşen, kelebek için bir ışık hüzmesi oluşturmuş, kelebek yolunu bulmuş ve güvenle çiçeklere konmuş. Sarı, bu umut dolu yardım karşısında gülümsemiş ve Renkşen’e geri dönmüş.
Yeşil, bir ormanın derinliklerinde bir yaprağın içinde saklanıyormuş. Renkşen onu bulunca Yeşil şöyle demiş:
“Geri dönerim ama önce doğaya bir iyilik yap.”
Renkşen, susuz kalmış bir çiçeği görmüş. Bulut arkadaşına seslenip birkaç damla yağmur yağdırmış. Çiçek canlanmış. Yeşil, doğaya gösterilen bu özenle huzur bulmuş ve Renkşen’e geri dönmüş.
Mavi, bir gölün yansımasında kaybolmuş gibiymiş. Renkşen onu bulunca Mavi demiş ki:
“Beni geri istiyorsan birine huzur ver.”
O sırada, ağlayan küçük bir kuş çalılığın içinde durmuş. Renkşen, kuşa yumuşak bir melodi fısıldamış. Kuş sakinleşip uykusuna dalmış. Mavi, bu huzur dolu anın ardından Renkşen’e geri dönmüş.
Lacivert, gece göğünde saklanıyormuş, yıldızların arasında. Renkşen onu bulunca Lacivert şöyle demiş:
“Geri dönmeden önce birine cesaret ver.”
Bir baykuş yavrusu ilk kez uçmaya çalışıyor ama korkuyormuş. Renkşen, ona cesaret verici bir ışık demetiyle yol göstermiş. Baykuş cesaretle uçmuş. Lacivert, bu cesaretten etkilenmiş ve Renkşen’e geri dönmüş.
Mor, bir lavanta tarlasının üstünde hafifçe süzülüyormuş. Renkşen onu görünce Mor şöyle demiş:
“Bana katılmak istiyorsan birine sevgi göster.”
O sırada, yalnız bir tavşan otların arasında bekliyormuş. Renkşen, tavşanın etrafını sıcak bir parıltıyla sarmış, ona bir dostluk hissi vermiş. Tavşan mutlu olmuş, Mor da bu sevgiyle dolu anın ardından Renkşen’e geri dönmüş.
Sonunda Renkşen tekrar rengarenk olmuş ve gökyüzüne çıkıp kocaman gülümsemiş.
İyilik yapmak, içimizi renklendirir.
Bu masalı da okuyun ➡ Kalp Ormanı’nın Sırrı