Bir varmış, bir yokmuş. Kocaman bir ormanın içinde, minik bir tavşan yaşarmış. Bu tavşanın adı Pamuk’muş, çünkü tüyleri yumuşacık ve bembeyazmış. Pamuk, her gece uyumadan önce gökyüzüne bakmayı çok severmiş. Gökyüzü, pırıl pırıl parlayan yıldızlarla doluymuş. Ama bir gece, gökyüzünde en parlak yıldız kaybolmuş!
Pamuk, çok merak etmiş. “Nereye gitmiş bu güzel yıldız?” diye düşünmüş. Ertesi gün, sabah olduğunda, ormandaki arkadaşlarına sormaya karar vermiş. İlk olarak, akıllı baykuş Bay Huhu’ya gitmiş. Bay Huhu, “Belki o parlak yıldız bir bulutun arkasına saklanmıştır” demiş.
Pamuk, ormanın derinliklerine doğru hoplaya zıplaya gitmiş. Derken, minik bir arıya rastlamış. Arı Vız Vız, “Ben dün gece parlak bir ışık gördüm, büyük meşe ağacının yanındaydı!” demiş. Pamuk, hemen büyük meşe ağacına doğru gitmiş. Ve ne görsün? Ağacın dallarında parlayan küçük bir yıldız duruyormuş!
Yıldız, Pamuk’u görünce ona gülümsemiş. “Merhaba Pamuk! Dün gece gökyüzünden düştüm ve buraya saklandım. Ama gökyüzüne geri dönmek istiyorum,” demiş. Pamuk, “Sana yardım edeceğim, küçük yıldız!” diye cevap vermiş. O anda, Bay Huhu kanatlarıyla gelmiş ve yıldızı nazikçe alıp gökyüzüne geri uçurmuş.
Gökyüzüne geri dönen yıldız, Pamuk’a göz kırpmış ve ona teşekkür etmiş. Pamuk, mutlu bir şekilde eve dönmüş ve yatağına yatmış. O gece, gökyüzündeki en parlak yıldız yine Pamuk’a gülümseyerek parlamış.
Gökyüzü her zaman parlak, minik tavşan Pamuk ise huzurlu bir uykuya dalmış. Gökyüzündeki yıldızlar, rüyalara mutluluk getirmiş.
Sonunda gökyüzü hep aydınlık, masallar ise hep güzel bitmiş.
