Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, büyük bir ormanın derinliklerinde, her gün kuş cıvıltılarıyla uyanan küçük bir sincap yaşarmış. Bu sincap, her sabah erkenden uyanır, ormanda dolaşır ve ağaçların dallarında neşeyle zıplarmış. Adı Minik’miş ve Minik, geleceği düşünmektense anın tadını çıkarmayı seven, biraz da tembel bir sincapmış.
Bir gün yaşlı baykuş, tüm orman halkını bir araya toplamış ve kışın yaklaştığını, herkesin yiyecek hazırlığı yapması gerektiğini söylemiş. Diğer hayvanlar hızla işe koyulurken Minik, “Daha çok zaman var, acele etmeye gerek yok,” diyerek günlerini oyunla, eğlenceyle geçirmeye devam etmiş.
Aradan haftalar geçmiş. Ağaçlar yapraklarını dökerken hava soğumaya başlamış. Minik, her gün biraz daha üşüyor, karnı acıktıkça kaygılanıyormuş. Diğer hayvanlar çoktan yiyeceklerini depolamış, yuvalarında dinleniyormuş. Minik ise hiçbir hazırlık yapmadığını fark etmiş ve ormanda aç aç dolaşmaya başlamış.
Bir gün Minik, yiyecek ararken yaşlı baykuşun yuvasına gelmiş. Baykuş ona bakmış ve “Bak Minik, sana vaktiyle söyledik; her şeyin bir zamanı vardır. Geçmişi geri getiremeyiz, bu yüzden her fırsatı değerlendirip geleceğe hazırlık yapmalıyız,” demiş.
Minik, çok üzülmüş ama hatasından ders çıkarmış. Ertesi bahar geldiğinde Minik, yiyeceklerini biriktirmeye, zamanını daha iyi değerlendirmeye başlamış. Artık biliyormuş ki, her işin bir zamanı varmış ve her fırsat değerlendirilmeliymiş.
Minik’ten çocuklara mesaj var📣:
Unutmayın çocuklar! Zamanı geldiğinde yapılmayan iş, sonradan ne kadar istense de telafi edilemez. Her iş vaktinde yapılmalı, geleceğe hazırlıklı olunmalıdır.
