Bir Kurt, avladığı et parçasını afiyetle yerken, içindeki kemiklerden biri aniden boğazına takıldı. Ne kadar uğraşsa da o kemikten kurtulamadı. Zaman geçtikçe boğazındaki acı dayanılmaz hale geldi ve bu korkunç ıstıraptan kurtulmak için çaresizce etrafta oradan oraya koşmaya başladı. Bir oraya bir buraya gitti, geldi. Karşısına çıkan herkesten, boğazındaki kemikten kurtulmasına yardımcı olmalarını rica etti. “Lütfen!” diyordu. “Şunu çıkar, sana her şeyi vereceğim!”
Bir süre sonra, bir leylek bu tehlikeli duruma müdahale etmeye karar verdi. Kurda, sırt üstü yatmasını ve hareket etmemesini söyledi. Leylek, uzun gagasını kurdun boğazına sokarak sıkışan kemik parçasını nazikçe yerinden oynamaya başladı. Uzun bir çabanın ardından da kemiği kurdun boğazından çıkarmayı başardı. İşini bitiren leylek, “Şimdi bana vaadettiğin ödülü görebilir miyim?” diye sordu.
Kurt, dişlerini göstererek gülümseyerek cevapladı: “Sen başını bir kurdun ağzının içine sokup çıkarttın ve hâlâ yaşıyorsun. Bu, senin için sence de yeterince büyük bir ödül değil mi?” Leylek, bu olaydan hareketle minnettarlık ve açgözlülüğün bir arada olamayacağını anlamıştı. Yaşamış olduğu bu olay onun için büyük bir ders olmuştu.
