Bir varmış, bir yokmuş; yemyeşil bir göl kıyısında, iki kurbağa yaşarmış. Bu iki kurbağa gölün serin sularında günlerini neşe içinde geçirirmiş. Gün boyu suyun üstünde zıplar, kurbağalara özgü şarkılarla gölde yankılanan melodiler tuttururlarmış. Gelgelelim, yaz mevsimi geldiğinde gölün çevresi kuruyup kavrulmaya, su seviyesi de giderek azalmaya başlamış. Kurbağalar, bunun bir süreliğine olduğunu düşünerek başta pek aldırış etmemişler, ama günler geçtikçe göl neredeyse tamamen kurumuş.
“Burada daha fazla kalamayız,” demiş kurbağalardan biri. “Kendimize yeni, serin bir yuva bulmalıyız. Yoksa susuz kalacağız.” Diğeri de başını sallayarak ona katılmış ve birlikte bir yolculuğa çıkmaya karar vermişler.
Az gitmişler, uz gitmişler, derken günlerden bir gün, karşılarına derin mi derin, serin sularla dolu bir kuyu çıkmış. Kuyunun etrafı da ağaçlarla çevriliymiş, öyle hoş ve serin görünüyormuş ki iki kurbağa da büyülenmiş adeta. İlk kurbağa heyecanla kuyunun kenarına zıplamış ve suyun pırıltısını izlerken diğerine dönmüş: “Hadi, gel kardeşim!” demiş. “Aşağıya inelim; burası hem serin hem de su dolu. Bizim için ideal bir yuva olur.”
Ancak diğer kurbağa hemen ikna olmamış, kuyunun derinliğine bakarak düşüncelere dalmış. “Kardeşim,” demiş sakin bir sesle, “eğer bu kuyu da bir gün kurursa, buradan nasıl çıkarız? Geri dönmek zorunda kalırsak, böyle derin bir kuyudan çıkmamız çok zor olabilir.”
İlk kurbağa, kuyunun serin suyuna hemen kavuşmak istermiş; arkadaşını ikna etmek için çabalamış ama diğer kurbağa dikkatli olmayı seçmiş ve kuyunun içine inmeyi reddetmiş. “Biraz daha yürüyelim, başka bir yer buluruz,” demiş sonunda. İlk kurbağa, istemeyerek de olsa bu karara razı gelmiş ve yolculuklarına devam etmişler.
Günler sonra, duyduklarına inanamamışlar; dinlenmek için bir başka göle geldiklerinde, yolda rastladıkları kuyunun da kuruduğunu öğrenmişler. Düşünceli kurbağa, arkadaşına dönerek şöyle demiş: “Bak gördün mü? Eğer o kuyuya inmiş olsaydık, şimdi belki de susuzluktan çıkış yolu arıyor olacaktık.”
Bu olaydan sonra kurbağalar, her şeyin göründüğü gibi olmadığını, acele etmeden önce her ihtimali düşünmenin önemini bir kez daha anlamışlar. Ve o günden sonra, gittikleri her yerde suyun ve serinliğin tadını daha bir şükranla çıkarmışlar.
Sonuçta her ikisi de mutlu mesut yaşamışlar; çünkü her ikisi de birer ders almış: Acele karar vermek bazen tehlikeli olabilir, dikkatli olmak ise daima faydalıdır.