Bir varmış, bir yokmuş, uzak bir diyarda Altın Kasaba adında güzel bir yer varmış. Bu kasaba, yeşil çimenlerle kaplı, rengarenk çiçeklerle süslü, minik evlerle doluymuş. Kasabanın sakinleri çok çalışkan, birbirine yardım eden ve birbirini çok seven insanlarmış. Herkes kendi işinde en iyisi olmak için çaba gösterirmiş. Fakat kasabada bir çocuk varmış ki, herkesin dilinde en çok o anılırmış: Can.
Can, kasabanın en genç ve en meraklı çocuğuydu. Her gün kasabanın sokaklarında dolaşır, büyüklerinden işlerini nasıl yaptıklarını sorar, bir şeyler öğrenmek için can atarmış. Can’ın en çok ilgisini çeken şey, kasabada yaşayan ve herkesin çok saygı gösterdiği Bilge Dede’ymiş.
Bir gün, kasabanın meydanında Bilge Dede çocuklara bir şeyler anlatıyormuş. Can hemen yanına gitmiş ve dikkatle onu dinlemeye başlamış.
Bilge Dede, gümüş beyazı sakalı ve gözlüğüyle gözlemlerken derin bir nefes alıp konuşmasına başlamış:
“Sevgili çocuklar, kasabamızda çok değerli bir şey var. O da sabır ve azim. Biliyorsunuz, sabırlı olmak, istediğimiz şeylere ulaşmak için beklemek ve doğru zamanda doğru adımı atmaktır. Azim ise, karşımıza çıkan zorluklara rağmen pes etmeyip devam etmek demektir. İki değer de insanı başarılı kılar.”
Can, bu sözleri duyduğunda çok meraklanmış. Sabır ve azimle ilgili bir hikaye bekliyormuş. Bilge Dede ona bu iki değerle ilgili bir örnek anlatmaya başlamış:
“Kasabamızda bir çömlekçi var, adı Kemal Usta. Onun yaptığı çömlekler, kasabanın en güzel çömlekleri olarak bilinir. Herkes ona hayran kalır, ama çoğu kişi Kemal Usta’nın neden bu kadar iyi olduğunu anlamaz. Bir gün ona sordum, ‘Kemal Usta, bu çömlekleri nasıl bu kadar güzel yapıyorsun?’ diye. O da bana şöyle dedi:
‘Sabırla çalışıyorum, her gün bir çömlek yapıyorum ve her birini en iyi şekilde yapmaya çalışıyorum. İlk başlarda bazı çömleklerim kırıldı, şekilleri düzgün çıkmadı, ama asla pes etmedim. Her hatamdan ders aldım, daha iyi olabilmek için azimle çalıştım. Eğer sabırlı olmazdım, hiçbir zaman bu kadar güzel çömlekler yapamazdım.’”
Bilge Dede sözlerine devam etmiş: “Kemal Usta’nın başarısının sırrı, sabırla yaptığı işini sevmek ve zorluklarla karşılaştığında asla vazgeçmemekti. O yüzden her işte sabırlı olmalı ve azimle devam etmeliyiz.”
Can, Bilge Dede’nin sözlerinden çok etkilenmiş. O günden sonra kasaba meydanında gördüğü Kemal Usta’yı sıkça ziyaret etmeye başlamış. Her gün biraz daha sabırla çömlek yapmayı izlerken, sabırlı olmanın ve zorluklarla karşılaştığında pes etmemenin ne kadar önemli olduğunu fark etmiş.
Bir hafta sonra, okulda çok zor bir ödev almış. Ödev, kasaba hakkında araştırma yapmayı ve bulduğu bilgileri yazılı olarak sunmayı içeriyormuş. Can, ilk başta çok zorlanmış ve bu kadar çok bilgiye nasıl ulaşacağını bilememiş. Ama Bilge Dede’nin söyledikleri aklına gelmiş: sabır ve azim. Her gün biraz daha araştırmış, her gün biraz daha yazmış. Bazı günler yorulmuş ama asla pes etmemiş.
Sonunda, ödevini teslim ettiğinde öğretmeni ve arkadaşları onun bu azmini takdir etmiş. Öğretmeni şöyle demiş:
“Can, bu ödevin her bir parçası çok dikkatli yapılmış ve senin ne kadar gayret gösterdiğini görebiliyorum. Sabırlı bir şekilde çalıştığın için seni kutluyorum.”
Can, sabırlı ve azimli olmanın sadece okulda değil, her işte önemli olduğunu anlamış. Kasabaya dönerken Bilge Dede’yi bulup ona teşekkür etmiş:
“Bilge Dede, dediğiniz gibi sabırla ve azimle çalıştım. Şimdi her işte daha sabırlı ve kararlı olacağıma inanıyorum.”
Bilge Dede gülümsemiş ve şöyle demiş:
“Sabırlı ve azimli olan kişi, karşısına çıkan engelleri aşar ve sonunda hedefine ulaşır. Sen de çok güzel bir örnek oldun, Can. Unutma, başarı yolculuğu sabırla başlar.”
Ve o günden sonra Can, her işinde sabırlı ve azimli olmaya devam etmiş. Kasaba halkı da onu, sadece başarısından değil, aynı zamanda azim ve sabırla gösterdiği çabadan dolayı çok severmiş.
İşte böylece, sabır ve azim Can’ın hayatını değiştiren iki önemli değer olmuş. Hem okulda hem de kasaba hayatında, ne olursa olsun, doğru ve kararlı adımlarla başarıya ulaşmayı öğrenmiş.
