Patlayan Mısırların Fısıldadığı Hikâyeler

Bir zamanlar, masmavi gökyüzünün altında, altın sarısı buğday tarlalarıyla çevrili küçük bir köy vardı. Bu köyün sakinleri mutlu, şen ve çalışkan insanlardı. Ancak köyde yaşayan çocukların en çok sevdiği şey, akşamları köy meydanında kurulan patlamış mısır tezgâhıydı. Tezgâhın başında, uzun beyaz sakallı ve gözleri deniz gibi derin olan yaşlı bir adam dururdu. Adı Dede Pofuduk’tu. Herkes onun pişirdiği patlamış mısırların köyün sıradan mısırlarından değil, sihirli olduğunu söylerdi.

Küçük Ali’nin Merakı

Köyde yaşayan küçük bir çocuk vardı, adı Ali’ydi. Ali’nin en büyük merakı Dede Pofuduk’un patlamış mısırlarının neden bu kadar lezzetli olduğunu öğrenmekti. Bir akşam, güneş tarlaların ardına saklanırken, Ali Dede Pofuduk’un yanına yaklaştı. Gözleri parlayan çocuk, “Dede, neden senin mısırların bu kadar güzel patlıyor ve herkesin yüzünü güldürüyor?” diye sordu.

Dede Pofuduk hafifçe gülümsedi ve Ali’nin saçlarını okşadı. “Ah küçük dostum,” dedi, “bu sır, sabır ve hikâyelerle dolu.”

Ali’nin gözleri daha da büyüdü. “Hikâyeler mi? Mısırın içinde mi?”

Dede, ona sırrını anlatmaya karar verdi.

Mısırın İçindeki Masal

“Bak,” dedi Dede Pofuduk, eline bir avuç mısır tanesi alarak. “Bu küçük mısır tanelerinin her biri, bir rüya görür. Toprağın altında büyürken, güneşin sıcaklığını ve yağmurun şefkatini hissederler. Sonra bir gün, büyük bir maceraya atılma sırası gelir. Isındıkça, içlerinde sakladıkları hikâye açığa çıkar. Patladıkları anda, içlerindeki neşe dünyaya yayılır.”

Ali, büyük bir merakla dinliyordu. “Peki bu hikâyeleri kim anlatıyor, Dede?”

Dede Pofuduk güldü. “Onlara hikâyeleri veren biziz, Ali. Tıpkı bir mısırın sabırla büyümeyi öğrenmesi gibi, biz de sabırla dinlemeyi ve neşeyi paylaşmayı öğrenmeliyiz.”

Sabrın ve Paylaşmanın Gücü

O gece, Dede Pofuduk Ali’ye kendi özel mısır tenceresini verdi ve ona mısırın nasıl patlatılacağını öğretti. “Sabırlı ol,” dedi, “ve içindeki hikâyelerin sırrını ortaya çıkarmasına izin ver.”

Ali sabırla bekledi, mısır taneleri çatırdamaya başladı. Her patlama bir kahkaha gibiydi. Sonunda, tencere ağzına kadar beyaz, yumuşacık patlamış mısırla doldu. Ali, arkadaşlarını çağırdı ve mısırlarını onlarla paylaştı. Her bir mısır tanesi, kahkahalar ve mutluluk dolu bir akşam yarattı.

O günden sonra, Ali yalnızca mısırın nasıl patladığını değil, sabrın ve paylaşmanın ne kadar önemli olduğunu da öğrendi.

Ve Patlayan Mısırların Fısıldadığı Sözler

Dede Pofuduk’un dediği gibi, her mısır tanesi bir hikâye taşırdı. Ve Ali, artık yalnızca mısır yemiyor, onların fısıldadığı neşeyi ve sevgiyi herkese yayıyordu. Köyde, her patlamış mısır tezgâhında Ali’nin öğrettiği bu sır kulaktan kulağa yayıldı:

“Her şey bir sabır tanesiyle başlar; paylaşınca büyür, sevinç olur.”