Kasırga, sadık dostu Şimşek ile birlikte kasabada yine esrarengiz bir olaya şahitlik eder. Gün yeni ağarmışken, kasaba halkı pencerelerinden dışarı baktığında alışılmadık bir manzara ile karşılaştı. Normalde sabah güneşinin huzur veren ışıkları ile uyanan bu sakin kasaba, bugün adeta gölgeler içinde kalmıştı. Göklerde binlerce kuş dolanıyor, cıvıltıları kasabanın her köşesine yankılanıyordu. Çatılarda, ağaçların dallarında, sokak lambalarının üstünde kuşlar sıralanmış, hüzünlü bakışlarla etrafı izliyorlardı. Kasaba halkı, şaşkın ve biraz da ürkek bir şekilde dışarı çıkıp bu tuhaf kalabalığı izlemeye başladı.
Kasırga, her zaman olduğu gibi, bu esrarengiz olayın peşine düşmeye karar verdi. Kasırga’nın kendine özgü bir sezgisi vardı; her an tetikte olur, en ufak bir anormallikte bile çözüm arayışına girişirdi. Yanında sadık dostu Şimşek ile meydandaki kuşların arasına doğru yürümeye başladı. Şimşek de merakla sağa sola bakıyor, burnunu havaya kaldırarak kokuları almaya çalışıyordu.
Kasırga, dikkatlice etrafını incelerken gözleri meydandaki yaşlı bir kargaya takıldı. Karga, diğer kuşlara göre daha bilge bir ifadeye sahipti; gözleri derin, bakışları anlamlıydı. Kasırga, bu yaşlı karganın lider olduğunu sezdi ve ona yaklaşarak nazik bir sesle konuşmaya başladı:
“Merhaba dostum,” dedi Kasırga, yaşlı kargaya. “Burada ne işiniz var? Kasabamızda böyle bir kalabalık hiç görmedik. Bir sorun mu var, size yardım edebilir miyiz?”
Karga, başını yavaşça sallayarak cevap verdi. Sesi hüzünlü ve yorgundu. “Evet, dostum,” dedi karga. “Biz buraya zor durumda geldiğimiz için toplandık. Bir zamanlar yaşadığımız ormanda huzur içinde yaşardık, ama o orman artık yok. Ağaçlarımız kesildi, yuvalarımız yıkıldı, yavrularımız korkuyla kaçıştı. Bu kasabaya geldik, çünkü başka gidecek yerimiz kalmadı. Bize yuva olabilecek bir yer arıyoruz, ama burada da ne kadar kalabiliriz, bilemiyoruz.”
Kasırga, yaşlı karganın anlattıklarından derin bir üzüntü duydu. Kuşların bu çaresizliği, onun doğa ve hayvan sevgisiyle harmanlanmış kalbinde yankılandı. Hemen bir plan yapmaya karar verdi.
“Merak etmeyin,” dedi Kasırga, kargaya güven dolu bir bakışla. “Size yeni bir yuva bulmak için elimden geleni yapacağım. Şu an için burada kalmaya devam edin, ama lütfen kasaba halkını da rahatsız etmeden. Size uygun bir yer bulur bulmaz size haber vereceğim.”
Karga ve diğer kuşlar, Kasırga’nın bu sözlerine güvenerek biraz daha beklemeye karar verdi. Kasırga ve Şimşek, hemen kasabanın dışında yer alan ormanlara doğru yola koyuldular. Şimşek, Kasırga’nın peşinde hoplayıp zıplarken burnunu sürekli yere yakın tutuyor, her adımda yeni bir ipucu bulmaya çalışıyordu. Ormanın derinlerine indikçe, Kasırga dikkatle etrafı incelemeye başladı. Ormanın uçsuz bucaksız genişliği içinde, kuşlar için uygun bir yer bulabileceğine inanıyordu.
Bir süre sonra, kasabanın uzağında, geniş ve terk edilmiş bir vadiye ulaştılar. Vadi, çam ağaçlarıyla kaplıydı, ayrıca ufak bir dere, çevredeki tüm canlılara su sağlıyordu. Bu vadi, yıllardır kasabalılar tarafından pek keşfedilmemiş, doğallığını korumuştu. Hem sessiz hem de kuşların barınmasına uygun bu vadi, yeni bir yaşam alanı için idealdi. Yüksek ağaç dalları yuva kurmaya müsaitti, yer yer bulutların arasına yükselen kayalıklar kuşlar için sığınacak harika noktalardı. Ayrıca, bu vadinin ormanın derinliklerinde kalması, onları insanlardan da koruyacaktı.
Kasırga, buranın kuşlar için harika bir yer olacağını düşündü ve hemen kasabaya dönerek yaşlı kargayı buldu. Heyecanla kargaya durumu anlattı: “Size yeni bir yuva buldum! Bu vadi kasabadan biraz uzakta, ama doğayla iç içe ve güvenli. Orada istediğiniz gibi yuva kurabilir, yavrularınızı güvenle büyütebilirsiniz. Hem bolca ağaç, yiyecek ve su da var.”
Karga, Kasırga’nın söylediklerini duyunca gözleri umutla parladı. Diğer kuşlara durumu anlattı ve hepsi birlikte yeni yuvalarına doğru yola koyuldu. Gökyüzünde yüzlerce kuş, mutlu cıvıltılar eşliğinde vadinin yolunu tuttu. Kasaba halkı, kuşların gidişini sevinçle izlerken, Kasırga’nın zekâsına ve yardımseverliğine bir kez daha hayran kaldılar.
Vadiye yerleşen kuşlar, Kasırga’ya ve kasaba halkına minnettarlıklarını göstermek için her yıl baharda kasabanın üstünden geçip şarkılar söylemeyi bir gelenek haline getirdi. Kasırga ve Şimşek, bu yeni dostlarının mutlu olduğunu bilerek kasabaya geri döndü. Kasabanın huzuru yeniden sağlanmış, yeni bir macera sona ermişti. Ancak Kasırga, her zaman olduğu gibi bir sonraki esrarengiz olayı merakla beklemeye başladı.
