Bir zamanlar, uzak diyarların derinliklerinde, devasa dağlarla çevrili, yemyeşil bir vadide “Altın Ay Gölü” adında sihirli bir göl varmış. Bu gölün sırrı, yalnızca her bin yılda bir doğan nadide bir ay ışığında parlamasıymış. O gece geldiğinde gölün suyu, ayın ışığıyla altın gibi parlar, tüm vadiyi büyülü bir huzurla doldururmuş.
Vadide, gölün kıyısına yakın bir köyde küçük bir kız yaşarmış. Adı Lila’ymış. Lila, gökyüzündeki yıldızlara ve ay ışığının göldeki yansımalarına hayranlık duyan hayalperest bir çocukmuş. Ancak, köyde herkes ona “Hayalcı Lila” der ve onun masalsı hayallerine gülüp geçermiş. Köydekiler, bin yıl süren bu efsaneyi çoktan unutmuş, gölün sırlarını sıradan bir su birikintisi olarak görmeye başlamışlar.
Lila, dedesinden duyduğu efsaneyi hep hatırlar, bir gün o büyülü gecenin gelip vadideki her şeyin yeniden canlanacağını hayal edermiş. Ancak o geceyi görmeye olan inancı hiç kimse tarafından paylaşılmazmış. Köy halkı, yıllar önce göle ait olan bu efsaneyi unutmuş, gölün masalının zamanla kaybolduğuna inanmışlar.
Bir gün, gökyüzünde bir değişiklik olmuş. Ay, normalde hiç olmadığı kadar büyük ve parlak görünmeye başlamış. Lila’nın içini heyecan ve huzur dolu bir his kaplamış. Gölün kıyısına oturmuş ve gözlerini gökyüzüne dikmiş. Saatler geçmiş, ama Lila, sihirli anın gelmesini sabırla beklemiş. Tam ay tepedeyken, gölün yüzeyi ansızın altın ışıkla parlamış.
Suyun üzerindeki bu parıltı büyüdükçe büyümüş, o kadar ki gökyüzündeki yıldızlar bile gölün üzerinde dans etmeye başlamış. Lila’nın gözleri bu güzellik karşısında kamaşmış. Tam o anda gölün derinliklerinden bir ses duymuş, nazik ve melodik bir ses: “Bin yıldır beklenen zaman geldi. Cesur yüreklerin umudu olacaksın.”
Su, Lila’nın etrafında dönerek onu içine çekmiş. Lila, gölün derinliklerine doğru sürüklenirken korkmak yerine tuhaf bir huzur hissetmiş. Gözlerini açtığında kendini büyülü bir krallığın ortasında bulmuş. Renkli kuşlar gökyüzünde süzülüyor, çiçekler konuşuyor, ağaçlar rüzgarla şarkılar söylüyormuş. Bu, efsanelerde geçen “Ay Krallığı”ymış. Krallığın beklediği kişi, Lila’dan başkası değilmiş.
Krallığın kraliçesi, gölün ruhu olan Ay Kraliçesi, Lila’yı karşılamış ve ona dünyanın dengesini koruyan Ay Gölü’nün güçlerini devredeceğini söylemiş. Lila’nın görevi, insanların unuttuğu güzellikleri hatırlatmak ve kalplerindeki umudu yeniden canlandırmakmış.
Lila, bu görevi kabul etmiş ve krallık ona sihirli bir altın ışıkla dolu bilezik vermiş. Bu bilezik, onun yüreğindeki ışığı temsil ediyormuş. Lila, bu ışıkla köyüne döndüğünde herkesin kalbini aydınlatacak, unutulan masalları yeniden hayata geçirecekmiş.
Ve işte o günden sonra, vadideki insanlar artık “Hayalcı Lila” yerine ona “Gölün Kahramanı” demeye başlamışlar. Çünkü Lila, yalnızca bir masalın gerçek olduğunu kanıtlamamış, aynı zamanda hayallerin gücünü tüm dünyaya göstermiş.
Ve Altın Ay Gölü, her bin yılda bir tekrar parladığında, Lila’nın ışığı hâlâ gökyüzünde yankılanıyormuş.
