Bir varmış, bir yokmuş… Sıcak bir yaz gününde ormanın derinliklerinde bir ağustosböceği yaşarmış. Bu ağustosböceği şarkılar söylemeyi, çimenler arasında gezip dans etmeyi çok severmiş. Her gün öğle vakitleri en yüksek dala tırmanır, o güzel sesiyle ormana şarkılar sunarmış. Kimileri onun bu rahat tavrına gıpta eder, kimileri de içten içe “bu kadar çalışmadan ne kazanacak” diye düşünürmüş.
Bir gün, karıncalar kalabalık bir halde yürüyerek yanından geçerken ağustosböceği onları durdurmuş. Şöyle bir seslenmiş onlara:
“Ey çalışkan karıncalar, koca yaz boyunca hiç dinlenmeden çalışıyorsunuz. Gelin, biraz durun ve benimle şarkı söyleyin! Güneş tepedeyken iş yapılmaz, eğlenmek gerek.”
Karıncalar ona şöyle yanıt vermiş:
“Biz yazın çalışmazsak, kışın aç kalırız. Yiyeceklerimizi şimdiden hazırlamazsak soğuk günlerde nasıl yaşayacağız?”
Ağustosböceği bu uyarıya aldırmamış ve karıncaların uzaklaşmasını izlerken kendi kendine gülümsemiş.
Aylar geçmiş, yaz sona ermiş. Sonbaharın ardından kış gelip çatmış. Soğuk rüzgarlar esmeye, ağaçlar çıplak kalmaya başlamış. Kar, yavaşça ormanın her yanını kaplarken ağustosböceği aç ve titrer bir halde karıncaların yuvasına ulaşmış. Kapılarını çalıp kısık bir sesle seslenmiş:
“Sevgili karıncalar, bana biraz yiyecek verir misiniz? Üşüyor ve açlıktan güçten düşüyorum. Bu soğuk kışta bana yardımcı olun, lütfen.”
Karıncaların lideri başını yavaşça dışarı çıkarmış ve kısık bir sesle ağustosböceğine sormuş:
“Peki sen yazın ne yapıyordun, ey ağustosböceği? Biz çalışırken neden bizden yardım istemedin?”
Ağustosböceği başını yere eğmiş ve utanarak mırıldanmış:
“Ben o sırada şarkı söylüyordum. Gezip eğleniyordum…”
Karınca hafifçe iç çekip ona nasihat etmiş:
“Her şeyin bir vakti vardır, ağustosböceği. Yazın çalışmazsan, kışın aç kalırsın. Biz sana bu dersi hatırlatmak istemezdik ama kış boyunca sırtımızdaki yükü taşımak zorundayız. Şimdi git ve bu dersi unutma.”
Böylece ağustosböceği ormandan ayrılmış, aç ve soğuk bir kışı tek başına geçirmiş. O kış boyunca öğrendiği tek bir şey olmuş: Hayat her zaman eğlenceli olmayabilir, ama zamanında çalışmak zor zamanlarda insana sıcak bir yuva ve güvenli bir gelecek sunar.
Masalımız burada bitmiş ve ağustosböceği öğrendiği bu dersi hiç unutmamış. Unutmayalım ki emek vermeden, gayret göstermeden hayatın zor günlerine hazırlıklı olamayız.
