Bir zamanlar, uzak bir köyde, adı Elif olan neşeli bir kız çocuğu yaşarmış. Elif, her gece gökyüzüne bakar, parlayan yıldızlara hayran kalırmış. Yıldızların neden bu kadar parlak olduğunu ve onlara nasıl ulaşabileceğini çok merak ederdi. Bir akşam, gökyüzünde bir şey fark etti: parlayan bir yıldız, diğerlerinden farklı bir şekilde hareket ediyordu. Elif, bu yıldızın kendisini çağırdığını hissetti.
“Yıldızlar Ülkesi’ne gitmek istiyorum!” diye düşündü. O an, Elif’in önünde, ışıl ışıl parlayan bir kapı belirdi. Kapı, tam da yıldızların parladığı yerin altındaydı. Cesurca kapıya doğru ilerledi ve içeri adım attı.
Bir anda kendini, gökyüzünün tam ortasında, büyülü bir ülkede buldu. Yıldızlar burada devasa, parlak ve canlıydı. Yıldızların her biri farklı renkteydi ve her birinin kendine ait bir melodisi vardı. Elif, bu fantastik dünyada yürürken, bir yıldız ona doğru geldi ve konuşmaya başladı.
“Merhaba, Elif! Benim adım Zümra. Yıldızlar Ülkesi’ne hoş geldin. Biz yıldızlar, çocukların dileklerini duyar ve onlara yardımcı oluruz. Senin dileğin neydi?” dedi Zümra, parıldayan ışığıyla Elif’in etrafını sarmaya başlayarak.
Elif, biraz düşündü ve sonra cevap verdi: “Ben, yıldızlara nasıl ulaşabileceğimi öğrenmek istiyorum.”
Zümra gülümsedi ve Elif’i büyük bir yıldızın yanına götürdü. Bu yıldız, çok eski ve bilge bir yıldızmış. “Yıldızlara ulaşmak için önce kalbinin parlaması gerekir,” dedi bilge yıldız. “Eğer kalbinde sevgi, dostluk ve hayal gücü varsa, yıldızlara ulaşmanın yollarını bulabilirsin. Yıldızlar, sadece iyi kalpli ve saf ruhları kabul eder.”
Elif, bilge yıldızın sözlerini dinledikten sonra, kalbini dinlemeye başladı. Her şeyin çok güzel olduğu, hayal gücünün sınırsız olduğu bu dünyada, Elif birden anladı: Yıldızlara ulaşmak, onları sevmek ve kalbinde iyi düşünceler taşımakla mümkünmüş.
Zümra, Elif’e son bir kez bakarak, “Sonsuza kadar yıldızların parıltısını taşıyacağın bir kalbe sahip oldun, Elif. Şimdi, git ve dünyaya iyilik ve sevgi yay!” dedi.
Elif, minnettarlıkla gülümsedi ve Yıldızlar Ülkesi’nden ayrıldı. Geri dönerken, her adımda kalbinde yıldızların parlak ışığını hissetti. Bir daha asla yalnız hissetmedi, çünkü kalbinde her zaman bir parça yıldız vardı.
Ve Elif, her gece gökyüzüne bakarken, bir gün orada olacağını bildiği parlayan yıldızlardan birinin ışığına, hayalleriyle doğru bir yolculuğa çıkarak, en parlak dileklerini gönderdi.
