Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, büyük bir ormanda küçük, çalışkan bir karınca yaşarmış. Adı Kıpırdak olan bu karınca, tüm gün boyunca durmadan çalışır, ormandaki diğer hayvanlar için yardıma koşarmış. Arkadaşları ise Kıpırdak’ın bu kadar çalışkan olmasına hayran kalır, fakat biraz da şaşırırlarmış. Çünkü onlar oyun oynamayı, eğlenmeyi tercih ederlermiş.
Bir gün, kış hazırlığı yapmaya başlayan Kıpırdak, ormanın bir köşesinde oynayan tavşan, sincaba ve tilkiye rastlamış. Kıpırdak sırtında bir buğday tanesi taşıyormuş. Yorulmuş ama hala gülümsüyormuş. Tavşan ona gülerek seslenmiş:
“Kıpırdak, neden sürekli çalışıyorsun? Biz hepimiz oyun oynuyoruz. Gel sen de bize katıl!”
Kıpırdak gülümseyerek cevap vermiş: “Arkadaşlarım, ben kış için hazırlık yapıyorum. Soğuk günlerde yiyecek bulmak zor olacak. Eğer şimdi çalışmazsak, kış geldiğinde aç kalabiliriz.”
Sincap, gülerek omuz silkmis: “Boş ver Kıpırdak, kışa daha çok var. Şimdi keyif yapma zamanı!”
Kıpırdak, arkadaşlarına bir kez daha uyarıda bulunduktan sonra işine dönmüş. Günler geçmiş, haftalar geçmiş, yaz sona ermiş ve sonbahar gelmiş. Ormandaki ağaçlar yapraklarını dökmeye başlamış, rüzgar serinlemiş, havalar soğumaya yüz tutmuş. Artık kış kapıdaymış.
Tavşan, sincap ve tilki bu soğuk günlerde yemek bulmanın ne kadar zor olduğunu anlamışlar. Karnı aç olan tavşan, yiyecek ararken her köşeyi karıştırmış ama bulamamış. Sincap, ağaçların tepesine kadar tırmanmış, fakat hiçbir yerde yemek yokmuş. Tilki, karlar içinde dolaşıp durmuş, ama nafile.
Sonunda hepsi yorgun ve üşümüş bir halde Kıpırdak’ın yuvasının kapısına gelmişler. Kıpırdak onları görünce içeri davet etmiş ve onlara hazırladığı yiyeceklerden ikram etmiş. Tavşan, sincap ve tilki utangaç bir şekilde başlarını eğerek konuşmuş:
“Kıpırdak, sen çalışırken biz seninle alay ettik, ama şimdi aç ve çaresiz kaldık. Bize yardım ettiğin için teşekkür ederiz.”
Kıpırdak gülümsemiş ve şöyle demiş: “Arkadaşlarım, hepimiz bazen eğlenmek isteriz. Ama önemli olan, geleceği de düşünmek ve zor zamanlar için hazırlıklı olmaktır.”
O günden sonra, tavşan, sincap ve tilki de Kıpırdak gibi çalışkan olmayı öğrenmişler. Artık kış gelmeden önce hazırlık yapıyor, yiyeceklerini biriktiriyor ve böylece kış boyunca aç kalmıyorlarmış.
Gökten üç elma düşmüş: Biri bu masalı dinleyenlerin, biri bu masalı anlatanların, biri de çalışkan olup tedbirli olanların başına!
Ve masal burada bitmiş.
