Anne ve Babanın Kalbi

Bir varmış, bir yokmuş. Yemyeşil ormanların ortasında, kuş cıvıltılarının eksik olmadığı güzel bir köyde, Ayşecik adında neşeli ve meraklı bir kız yaşarmış. Ayşecik’in annesi Fatma Hanım ve babası Mehmet Bey, onu çok sever, her zaman onun mutlu ve başarılı olması için uğraşırlarmış. Ama Ayşecik bazen onların sevgisini göremez, hatta kendisini anlamadıklarını düşünürmüş.

Bir gün Ayşecik, annesi ders çalışması gerektiğini söylediğinde biraz üzülmüş. Babası da oyuncaklarını toplamasını istediğinde, “Neden hep benden bir şeyler istiyorlar?” diye içinden geçirmiş. Morali bozuk bir şekilde ormana doğru yürümeye başlamış.

Ormanda gezerken yaşlı bir bilgeye rastlamış. Bilgenin sırtında eski bir çuval, elinde ise parlak bir baston varmış. Ayşecik bilgeye yaklaşmış ve sormuş:
“Amca, o çuvalda ne var?”

Bilge, tatlı bir gülümsemeyle, “Bu çuvalda, insanların kalplerindeki sevgiyi topluyorum,” demiş.

Ayşecik hayretle, “Anne ve babamın sevgisini de görebilir miyim?” diye sormuş.

Bilge, “Tabii ki,” demiş ve bastonunu yere vurmuş. Yerden çıkan bir ışık daireye dönüşmüş ve içinde sihirli bir ayna belirmiş. Ayşecik aynaya baktığında, annesi ve babasının kalplerinden çıkan iki parlak ışık görmüş. Bu ışıklar gökyüzüne doğru yükselip Ayşecik’in üzerine nazikçe dökülüyormuş.

“Bu ışık onların sevgisi mi?” diye sormuş Ayşecik.

Bilge başını sallamış:
“Evet, onların sevgisi. Seninle ilgilendikleri, seni korumaya çalıştıkları her an bu ışık daha da güçlenir. Onlar seni öyle çok seviyor ki, bunu bazen fark edemiyorsun.”

Ayşecik, bilgenin sözlerini düşündükçe mahcup olmuş. Annemin ders çalışmamı istemesi beni geleceğe hazırlamak için, diye anlamış. Babamın oyuncaklarımı toplatması ise beni düzenli bir insan yapmayı öğretmek için, diye geçirmiş içinden.

Teşekkür ederek eve dönmüş Ayşecik. Annesini mutfakta yemek yaparken görmüş ve ona sarılmış. Babasının kitap okuduğunu görünce de yanına oturup, “Beni sevdiğiniz için teşekkür ederim,” demiş.

Fatma Hanım ve Mehmet Bey, bu sözleri duyunca çok mutlu olmuş. Ayşecik o günden sonra anne ve babasının sevgisini her zaman hissetmiş ve onlara her fırsatta sevgisini göstermiş.

Ve böylece Ayşecik, sevgi dolu bir hayat yaşamış. Anne ve babasıyla birlikte mutlulukları hiç eksilmemiş.

Masal burada bitmiş, sevgi ise sonsuza dek sürmüş.

İlgili Masallar

CEVAP VER

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz