Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, develer tellal iken, pireler berber iken, ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallarken uzak diyarlarda yoksul bir adam, eşi ve çocuklarıyla birlikte küçücük bir kulübede yaşarmış. Günlerini güç bela geçirir, kışa hazırlık olsun diye ormandan odun kesip satarak ailesinin karnını doyururmuş.
Bir gün, elindeki baltanın sapı çatlayınca komşusundan ödünç bir balta istemiş. Fakat bu komşu oldukça cimri ve huysuz biriymiş. “Baltamı verirsem bir daha alamam.” diye düşüncesiyle baltayı vermek istemezken sonunda güç bela razı olmuş, baltasını isteksizce uzatmış. Fakir adam teşekkür edip ormanın yolunu tutmuş.
Uzunca bir süre ağaç kesmiş, sonra baltayı omzuna alıp evine dönmeye hazırlanmış. Tam o sırada baltanın başı yerinden fırlamış, yuvarlana yuvarlana değirmenin yanındaki ırmağa düşüp suyun derinliklerinde kaybolmuş. Adam ne kadar aradıysa da bulamamış. Çaresizce suyun başına oturmuş, gözleri dolmuş. O sırada değirmen taşını çeviren yaşlı, nur yüzlü bir değirmenci belirivermiş.
“Ne oldu, evlat, niye üzülüyorsun?” diye sormuş ihtiyar. Adam da başına geleni bir bir anlatmış. Bunun üzerine değirmenci değirmeni durdurmuş, eğilip suya elini sokmuş. Biraz sonra elinde başı altından parlayan bir balta belirmiş. “Baltan bu muydu?” diye sormuş.
Fakir adam hemen, “Hayır, o benim değil efendim.” demiş.
İhtiyar bu kez yeniden suya uzanmış, bu defa gümüşten yapılmış başka bir balta çıkarmış. “Ya bu mu senin baltan?” demiş. Adam yine başını sallamış. “O da değil, benimki sıradan bir demir baltaydı.”
Üçüncü kez suya elini daldıran değirmenci, bu kez eski, kararmış demir başlı bir balta çıkarmış. Adam baltayı görür görmez sevinçle, “Evet, işte bu benim baltam!” diye bağırmış. Değirmenci gülümsemiş:
“Evladım, sen doğruluğundan şaşmayan, temiz kalpli bir insansın. Bu yüzden dürüstlüğünün karşılığını alacaksın.” diyerek altın baltayı da ona hediye etmiş. “Bu baltayı iyi kullan, çünkü o senin bereketin olacak,” demiş.
Adam minnetle teşekkür etmiş, baltayı alıp evine dönmüş. O günden sonra işleri rast gitmeye başlamış. Odunları kolayca kesiyor, kazancı her gün biraz daha artıyormuş. Sihirli baltanın gücüyle evinde bolluk bereket eksik olmamış. Fakat o hiçbir zaman kibirlenmemiş; komşularına, yoksullara da yardım etmeyi sürdürmüş.
Aradan biraz zaman geçmiş. Zengin komşusu fakir adamın halindeki değişikliği fark etmiş. Merakla sorup öğrenince o da aynı yola düşmüş. Kendi baltasını alıp suya atmış, ardından değirmenciye koşmuş. İhtiyar yine sudan altın başlı bir balta çıkarmış: “Baltan bu mu?” diye sormuş. Hırslı komşu hemen atılıp, “Evet evet, benim baltam işte bu!” diye bağırmış.
İhtiyarın yüzü birden ciddileşmiş. “Yalan söylüyorsun!” demiş. “Sen açgözlü, hilekâr bir insansın.” Ardından sudan zengin adamın paslı demir baltasını çıkarıp önüne fırlatmış. “Al bunu ve git! Hakkın olan yalnızca budur.”
Zengin adam utanmış, başını öne eğmiş, sessizce oradan uzaklaşmış. O günden sonra bir daha eski bolluğu da huzuru da bulamamış.
Fakir adam ise doğruluğu sayesinde hem bolluğa hem mutluluğa kavuşmuş. Onun adı da dürüstlüğün sembolü olarak dilden dile dolaşmış.
Ve masal bu ya… Gökten üç elma düşmüş: Biri anlatana, biri dinleyene, biri de yüreği tertemiz, doğru insanlara… 🍎🍎🍎
📝 Ebeveyn Notu
Bu masal, çocuklara dürüstlüğün ve doğru davranışın her zaman karşılığını bulacağını anlatıyor. Masalı okuduktan sonra çocuğunuza “Sence fakir adam neden altın baltayı almadı?”, “Yalan söyleyen komşunun başına ne geldi?”, “Sen olsaydın hangi baltayı seçerdin?” gibi sorular yönelterek onun düşünmesini sağlayabilirsiniz. Böylece hem masalın eğlenceli dünyasında keyifli bir yolculuk yapabilir hem de değerler üzerine anlamlı bir sohbet başlatabilirsiniz.
Daha fazla Anadolu masalı okuyun: Anadolu Masalları