Bir zamanlar gökyüzünde, pofuduk bulutların arasında minicik bir Ay yaşarmış. Adı Minik Ay’mış. Geceleri ışığını yakar, yıldızlarla saklambaç oynarmış.
Bir gece Minik Ay, en yakın arkadaşı Uykucu Bulut’u aramış. Ama Bulut ortalarda yokmuş.
“Bulut? Bulutcuğum, neredesin?” diye seslenmiş Minik Ay.
Cevap yokmuş, sadece hafif bir “hııh… zzzz…” sesi duyulmuş.
Meğer Uykucu Bulut, gökyüzünün en yumuşak köşesinde tatlı bir uykuya dalmış!
Minik Ay, yavaşça yanına süzülmüş.
“Uyuyorsun, biliyorum…” demiş fısıldayarak, “Ama yıldızlar seni bekliyor!”
Bulut esnemiş, “Aaaaah, ama uykum çok tatlı!” demiş.
Minik Ay gülmüş: “O zaman hem uyuyalım, hem parlayalım!”
Ve o gece, gökyüzü çok özel bir ışıkla dolmuş.
Yıldızlar parıl parıl parlamış, Minik Ay usulca şarkı mırıldanmış:
“Parla küçük yıldız,
Gül minik bulut,
Uykular tatlı,
Gökyüzü dolu umut.”
Böylece Bulut uyurken bile gülümsemiş,
Minik Ay da ışığıyla tüm bebeklere “iyi uykular” dilemiş.
Daha fazla bebek masalı okuyun: Bebek Masalları