Bir zamanlar yemyeşil ağaçların göğe uzandığı, rengârenk çiçeklerin mis gibi kokular yaydığı kocaman bir orman varmış. Bu ormanda ceylanlar hoplayıp zıplar, tavşanlar çimenler üzerinde koşturur, sincaplar dallar arasında oyunlar oynarmış. Hepsinin üstünde ise gökyüzünde özgürce uçan küçücük bir serçe yaşarmış.
Serçe o kadar küçükmüş ki diğer hayvanlar bazen ona gülermiş:
“Sen minicik kanatlarınla ne yapabilirsin ki?” derlermiş.
Ama serçe hiç alınmaz, sadece gülümsermiş. Çünkü o, kalbinin kocaman olduğunu bilirmiş.
Bir gün güneşin kavurduğu bir öğle vakti, ormanın bir köşesinden dumanlar yükselmeye başlamış. Çalıların arasından çıkan kıvılcımlar kısa sürede alevlere dönüşmüş. Ormandaki hayvanlar korku içinde sağa sola kaçışmaya başlamış.
Ceylan, “Yangın geliyor! Hepimizi yakacak!” diye bağırmış.
Tavşan, “Ne yapacağız? Biz çok küçüğüz, bu ateş çok büyük!” diye ağlamış.
O sırada minik serçe gökyüzünden olup biteni izlemiş. Kalbi hızla çarpmış ama cesurca kanat çırpmış. Uçup gölün üzerine gitmiş, gagasını suya daldırmış ve birkaç damla suyla geri dönüp alevlerin üzerine bırakmış.
Hayvanlar şaşkınlıkla bakmış.
“Serçecik, bu kocaman yangını birkaç damla suyla mı söndüreceksin?” demiş sincap.
Serçe kararlılıkla cevap vermiş:
“Ben elimden geleni yapıyorum. Eğer hepimiz birlikte çalışırsak bu yangını durdurabiliriz!”
Onun cesareti diğer hayvanlara umut vermiş.
- Filler hortumlarıyla gölden su çekip alevlere fışkırtmış.
- Geyikler kovaları doldurup taşımış.
- Tavşanlar ve kirpiler yere düşen kuru dalları uzaklaştırmış.
- Baykuşlar ağaçların tepesinden dumanın yönünü gözleyip haber vermiş.
- Arılar kanat çırparak dumanı dağıtmış.
Ve en önde, minik serçe sürekli su taşıyarak herkese yol göstermeye devam etmiş.
Uzun süren çabadan sonra nihayet alevler sönmüş. Orman ağır dumanların arasından yavaş yavaş tekrar nefes almış. Güneşin ışıkları yaprakların arasından süzülürken bütün hayvanlar birbirine sarılmış.
Ceylan, “Küçük dostumuz olmasaydı, biz hâlâ korkudan bekliyor olacaktık.” demiş.
Tavşan eklemiş: “Minik serçe bize gösterdi ki küçücük bir kalp bile büyük işler başarabilir!”
O günden sonra ormandaki hayvanlar serçeye sadece bir kuş olarak değil, “Ormanı Kurtaran Minik Kahraman” olarak bakmış.
Ve ormandaki herkes öğrenmiş ki:
“Birlik olunca en büyük ateş bile sönebilir.”
Bu masalı da okuyun: Minik Tırtılın Dönüşümü